Pazartesi, Mayıs 08, 2006
Yaşadığı gibi ölen adam
Haftasonu dedemi toprağa verdik. Ani değildi ama yine de şok olduk. Resmi bilgi yok ama 100 yılı geride bıraktığı söyleniyor. Daha birkaç hafta öncesinde "Ayaklarım izin verse tarlamda bile çalışabilirim" diyen dedemiz, şimdi eşinin yanında.
Beni etkileyen bir diğer olay da 13 çocuğu içerisinden, babamın yanıbaşında can vermesi. Babamdan tekrar takrar dinledim nasıl vefat ettiğini. Anlatırken huzurluydu babam. Çırpınmadan, sesini çıkarmadan, işaret ederek ve dua ederek usulca geçmiş, gitmiş.
Cenazesini köyümüze götürdük aynı gün. Yemyeşil dokusu, mis gibi havasıyla köyümüz bile huzurluydu cenazemize gelen onca insan gibi. Ve babanemin hemen yanına defnettik sevgili dedemizi.
Dedem çok çalışkandı. Kendi arabasını kendisi yapmış. Ben küçücük çocukken köyde kendi kullanacağı eşyaları yaptığı bir de küçük odasını hatırlıyorum. O oda halen kilitli. Dedem bir de askerliği çok severdi. Anlatırdı da anlatırdı. O kadar güzel anlatırdı ki, dinlemeye doyamazdık.
O günün akşamında da kardeşlerimi alıp döndüm.
Ölümün de güzeli olur mu? Olur. Herkesin içten helalleşmesi, anılarını anlatırken gülümsemeleri, evlenip yuva kuran çocukları ve sayısı da yüze yakın olan torunları...
Allah rahmet eylesin dedeciğim.
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
2 yorum:
Evet,gerçekten ölümün de güzeli oluyor. Benim dedem de aynı şekilde vefat etmişti.İnsan bu durumlarda isyan edebiliyor. Dedemin vefatında bana söylenen onca şey arasından, bana tek mantıklı gelen tek söz; "Kimse ölmeseydi dünya üzerinde adım atacak yer kalmazdı" sözüydü. Bu sözden sonra kabullenebilmiştim gerçeği. Başınız sağolsun Volkan.
Başın sağolsun hocam :/
"lordpeeves"
Yorum Gönder