Ama bu mesajda ondan daha çok, yeğeninden bahsedeceğim. Batuhan, öyle bir yeğen ki; tombul mu tombul, şeker mi şeker, akıllı mı akıllı.
Kendisi biraz ağır olduğundan ve annesi de pek kibar bir hanımefendi olduğundan, kucakta gezdirmek her zaman için mümkün olamayabiliyor. Yüzlerce kişinin olduğu ofiste, bırakın sarılmayı yanında durmak istediği kişi sayısı yok denecek kadar az.
Ne hikmetse, çocuklarla çok iyi anlaşıyorum. İlk görüştüğümüzde biraz bilgisayar oyunu oynadık, kulaklık testi yaptık ve dijital fotoğraf makinesi kullandık. Sonrasında biraz yorgun düşmüş olacak ki, kucağımda uyuyuverdi.
O zamanlar EGM'de çalışan kadim dostum Erhan'ın çektiği bu fotoğraf da, Batuhan'ın uyuduğu zamana ait. Birkaç fotoğraf daha var ama bulursam bu yazıya dahil edeceğim.
Uzakta olduklarından dolayı Nurcan teyzesinin yanına pek gelemiyor. Duyduğuma göre daha da büyümüş, şeker olmuş.
Allah, Batuhan'a mutluluk, sağlık ve başarı dolu uzun bir ömrü sevdikleriyle yaşama imkanı versin.
