Yaşadığı gibi ölen adam

Kızkardeşim ve rahmetli dedem...

Haftasonu dedemi toprağa verdik. Ani değildi ama yine de şok olduk. Resmi bilgi yok ama 100 yılı geride bıraktığı söyleniyor. Daha birkaç hafta öncesinde "Ayaklarım izin verse tarlamda bile çalışabilirim" diyen dedemiz, şimdi eşinin yanında.

Beni etkileyen bir diğer olay da 13 çocuğu içerisinden, babamın yanıbaşında can vermesi. Babamdan tekrar takrar dinledim nasıl vefat ettiğini. Anlatırken huzurluydu babam. Çırpınmadan, sesini çıkarmadan, işaret ederek ve dua ederek usulca geçmiş, gitmiş.

Cenazesini köyümüze götürdük aynı gün. Yemyeşil dokusu, mis gibi havasıyla köyümüz bile huzurluydu cenazemize gelen onca insan gibi. Ve babanemin hemen yanına defnettik sevgili dedemizi.

Dedem çok çalışkandı. Kendi arabasını kendisi yapmış. Ben küçücük çocukken köyde kendi kullanacağı eşyaları yaptığı bir de küçük odasını hatırlıyorum. O oda halen kilitli. Dedem bir de askerliği çok severdi. Anlatırdı da anlatırdı. O kadar güzel anlatırdı ki, dinlemeye doyamazdık.

O günün akşamında da kardeşlerimi alıp döndüm.

Ölümün de güzeli olur mu? Olur. Herkesin içten helalleşmesi, anılarını anlatırken gülümsemeleri, evlenip yuva kuran çocukları ve sayısı da yüze yakın olan torunları...

Allah rahmet eylesin dedeciğim.

Eskilerden

Arşivi karıştırırken rastladığım dosyalardan birini daha burada paylaşayım.

Radyoda program yaparken kaydetmiştim bu şiiri. Şiirlerden nefret ederim. Çok saçma gelir bana. Ama nedense güzel okuduğumu düşünürüm.

Bu şiir, albümün bir parçası. Şiir albümü hakkında kısaca bilgi vereyim; Sakaryalı bir şairin kitabı ile ücretsiz verilmesi planlanan bir albüm.

İşte onlardan biri

Geride 10 tane daha var. Zamanı gelirse onları da paylaşırım.